سر آغاز

با سلام به همه دوستان و آشنایان و همه کسانی که افتخار می دهند و سری به این وبلاگ می زنند ، نوشتن همیشه برای من احساس خوبی رو داشته و بارها و بارها اون رو تجربه کردم و حالا که فرصتی بدست اومده خوشحالم از اینکه بتونم احساسات و دل مشغولی هام رو با دیگران به اشتراک بگذارم و از نظرات اونا هم بهره مند شوم ، از اطلاعات اونا استفاده کنم و اگر چیزی هم می دونم در اختیارشون بگذارم.

از خدا می خوام که این توفیق رو نصیبم کنه که دوستان خوبم رو حفظ کنم و دوستان جدیدی داشته باشم. دوستی می گفت: « دوستی مثل ایستادن روی سیمان خیس می مونه هر بیشتر بایستی رفتنت سخت تر میشه و اگه رفتی جای پات همیشه باقی می مونه».